Plamy na słońcu, upał na ulicy. Zakonnica z dziećmi. Mężczyzna z wężem. Na szyi. Wąż jest żywy i w paski. Ma na imię Romeo i nie kąsa jadowicie. Zakonnica jest młoda i blada. Przeciska się z wózkiem przez zbity tłum, ...

A teraz leżę na podłodze. W gorsecie bólu. W nieporuszaniu się. Wiosna zagląda przez okno. Kwitną ściany, krzesła, stół. Łokcie mam zdarte od podpierania się. Podtrzymywania głowy. Która nie może uwierzyć, że znowu wylądowałam na deskach. Znokautowana. Przed chwilą wylałam ...

W felietonach parakulinarnych Dorota Masłowska wraca do niedzielnych popołudni z Benny Hillem, Dynastią, ćwiczeniami z matematyki i nielegalnymi słodyczami, chałupniczo i po kryjomu produkowanymi w kuchni. Podaje przepisy: „Cukier waniliowy z ręki- korzystając z donośności lektorstwa Janusza Szydłowskiego, cukier waniliowy ...

Płócienna torba z napisem „tytka na pyry” służy przede wszystkim do noszenia książek. Odkąd w co drugi wtorek zbieramy się przy drewnianym stole z chybotliwą nóżką i czytamy na głos cudze zdania, jest wyładowana po brzegi i drżę, by chude ...

    Majowe deszcze. Liście świecą, polizane ogromnym językiem. Przyklejają się do prostokąta szyby. Jak znaczki. Pociąg rusza powoli. Srebrne, lśniące cielsko wślizguje się między domy. Prawie bezszelestnie. Zaglądam w okna. Do mieszkań. Przydomowych ogródków. Balkonów. Gdzie ślady życia. Porzucone plastykowe krzesła. ...

  Mrużę oczy i na chwilę tracę ostrość. Ptak śpiewa. Słyszę go przez niedomkniętą szybę. Dzieci krzyczą. Głośniej od samochodów. I wiertarki. Właściciel domu postanowił odmalować korytarz. Zeskrobał ze ścian strupy i liszaje, którymi porosły przez lata. Nie zdążyliśmy zrobić zdjęć. ...

Do latarni prowadzi drewniana promenada. Nie wolno zbaczać z wytyczonej ścieżki. Zapuszczać w gąszcz skarlałych drzew i wysuszonych krzewów, które w obnażającym słońcu wczesnego popołudnia, wyglądają cokolwiek kuriozalnie. Co innego o zmierzchu. Co innego nocą. Nóż w wodzie. Bagna. Obłąkany ...

  Listki, wszędzie, zaczajone, miejsce przy miejscu. Zaraz wyrosną, topola się rozindyczy, zrobi się duża, głośna, ruchoma, stanie do ślubu, zielona i w białym, bo zacznie się pierzyć. Tak. Ale to już dzieci, rozdmucha, pozbędzie się i cała reszta czasu jej. ...

Zgubiłam klucze od domu. I poczułam się ogołocona. Przeszukawszy wszystkie torebki, szuflady, najtrudniej dostępne zakamarki, szczeliny i czarne dziury, ciągle nie mogłam pogodzić się z utratą. Kompulsywnie sięgałam do kieszeni płaszcza, w nadziei, że za którymś razem się zmaterializują. Wyhyną ...

Niedziela na Mulberry Street. W samym sercu włoskiej dzielnicy. Pod neonowym napisem. W niebezpiecznej bliskości ristoranti, w których serwują tuczące makarony, suto okraszone Parmigiano Reggiano i „najlepszą na świecie pizzę”- o czym informują szyldy w oknach co drugiej knajpy. Nie ...